Nazwa miejscowości nawiązuje do wytwarzania przez człowieka określonego dobra czy usługi. W tym wypadku Kuźnica to zakład w którym wytopione z rudy metale uzdatniano lub przerabiano za pomocą młota poruszanego kołem wodnym, stosowano także do nadawania odpowiedniego kształtu półproduktom i gotowym wyrobom. Należała początkowo do Lgot, ponieważ w księgach metrykalnych z 1597r spotyka się nazwę ,, Fabez Farrari de Lgota". Była ta wieś własnością kapituły krakowskiej. Związana od końca XVI wieku z pozyskiwaniem i przerobem rud żelaza. Dawne, staropolskie kuźnice były "przodkami" dzisiejszych hut. Lokalizowane były nad rzekami, ponieważ napędem urządzeń było koło wodne. Na terenie dzisiejszej Kuźnicy Starej istniała od XVII wieku kuźnica żelazna należąca do dóbr koziegłowskich nazywana Warczeską lub Warcką (przybierała też nazwy: Szczwanek, Cwankowska i Frankowska). Dzierżawcom kuźni wolno było szukać i kopać rudę żelazną na użytek kuźni. W XIX wieku pozyskiwaną na terenie Kuźnicy Starej i Gęzyna rudę wożono furmankami do Pieca Masłońskiego.
Jak
wspominają mieszkańcy z biegiem lat pojawiła się nazwa Duża
Kuźnica a tereny nieco oddalone od niej nazwano Małą Kuźnicą, w
momencie powstania Zalewu Porajskiego, ten podział jeszcze bardziej
się pogłębił i podzielił mieszkańców, którzy kiedyś należeli
do Gminy Poraj. Mieszkańcom Małej Kuźnicy administracyjnie było
bliżej do Gminy Koziegłowy i w końcu w XX wieku nastąpiła
zmiana, z Małej Kuźnicy powstała Kuźnica Nowa. Na terenie Kuźnicy Nowej można było kiedyś zobaczyć jeszcze piece do wytopu
żelaza, starsi mieszkańcy pamiętają również, że przy drodze na
Poraj, pomiędzy Kuźnicą Nową a Kuźnicą Folwark stała kiedyś
karczma przydrożna. W lasach pomiędzy Kuźnicą Nową a Starą
Kuźnicą na tzw. Starym Polu znajdował się cmentarz. Na nim
chowano ludzi, którzy zmarli podczas epidemii cholery, która
nawiedziła te tereny na początku XIX w. Ten stary, zapomniany
cmentarz przypomniał o sobie w latach 50- ubiegłego wieku, kiedy
zaczęto na tych terenach wydobywać piach potrzebny do budowy
szkoły w Kuźnicy Starej. W kościele w Koziegłówkach znajduje się
sztandar ufundowany przez, jak to określają mieszkańcy, ,,gwarka".
Jest to również przykład, świadczący o tym, że na tych
terenach wydobywano rudę a robotników nazywano gwarkami. Gwarek
to nic innego jak górnik, który miał pozwolenie na wykopywanie
kruszcu.
Przez Kuźnicę Nową biegnie pieszy ,,Szlak Żarecki".